Been there Don det

Vang Vieng, een plaatsje dat op de kaart is gezet door de backpackers die op doorreis waren van Luang Prabang naar Vientiane. Het is nu vooral bekend om de 'tubing'. Het is nu veilig, maar in 2012 zijn er zo'n 12 toeristen overleden door verdrinking (lees: te veel alcohol en drugs waardoor ze verdronken). Tubing houdt in dat je in een binnenband van een tractor met de stroom mee in de rivier dobbert. Aan de waterkant zijn verschillende barretjes waar je aan land kan gaan en inderdaad....kunt drinken.
Het is heerlijk om in het water te dobberen en een drankje te nuttigen, zolang je jezelf maar in de hand held :)

De volgende dag huur ik een mountainbike en fiets ik naar de Blue Lagoon. Een mooie fietstocht maar helaas een wat teleurstellende bestemming. Het is allereerst al moeilijk om er te komen, want de kaart die ik heb gekregen blijkt niet echt helpvol te zijn. Eenmaal aangekomen bij de lagoon is er veel luide muziek en dronken mensen...

Bij de volgende watersport ervaring is ook drank in het spel, alleen op een heel andere manier. Ik ga kayakken en de gids kiepert tot twee keer toe om met zijn kayak...hij is dronken. Tijdens de tuk tuk rit naar de start van het kayakken koopt hij onderweg bier, dat hij vervolgens tijdens het rijden nuttigt. Het kayakken is verder erg leuk; een mooie omgeving en een paar kleine stroomversnellinkjes om het spannender te maken. Als we langs de barretjes komen waar de 'tubers' ook zijn, zegt hij dat we 20 minuten pauze houden. Dat dacht ik niet, de gids begon net een beetje sober te worden. Na een paar keer duidelijk NEE te hebben gezegd, krijgt hij door dat het bier aan zijn neus voorbij gaat. Eenmaal terug in het dorp laat ik de organisatie waar ik heb geboekt wel even weten dat ik een dronken gids niet op prijs stel. Als ze eindelijk begrijpt wat ik zeg, kijkt ze me met grote ogen aan en komt er een paar keer 'solly, solly' uit haar mond.

In Vientaine bezoek ik COPE. Een organisatie die mij meer leert over de bombardementen in Laos tijdens de Vietnamoorlog. Wat veel mensen niet weten is dat Amerika 260 miljoen clusterbommen op Laos heeft gegooid, waarvan 30% niet ontploft zijn. Inderdaad 80 miljoen clusterbommen zijn niet af gegaan. Een clusterbom bevat 680 losse bommen, elk met een dodelijk bereik van 30 meter. Je kan wel na gaan wat voor effect dit op het land heeft gehad.
Ik bekijk een film waar locals getraind worden om de bommen die nu gevonden worden, op te ruimen en waar locals vertellen over wat ze hebben meegemaakt. Afschuwelijk!
Nog steeds worden er veel bommen gevonden die op scherp staan, vooral door spelende kinderen...

Kong Lor is de volgende stop, een idilisch dorpje waar je even helemaal de grote steden vergeet. Het uitzicht vanuit de slaapkamer is prachtig. Ik kijk uit over de tabaksplantage, prachtig groen zo ver je kan kijken.
Ik ga een stukje lopen en zie een groep vrouwen en kinderen tabaksbladeren aan stokken rijgen. Ik mag ze meehelpen! Daarna krijg ik een lift in de kar achter de 'tractor' van een jongentje naar zijn huis ergens in het dorp. Vanuit daar loop ik naar de school, speel ik een potje voetbal en maak ik loombandjes met de kinderen. Ook al spreken we elkaars taal niet, we begrijpen elkaar wel. Ze blijven stug Lao tegen me praten en kijken me wat verontwaardigd aan als ik ze vervolgens niet blijk te verstaan.
Kong lor is vooral bekend om de grot. Een 7 km lange grot waar een rivier doorstroomt. Ik neem de boot en kom na 7 km aan de andere kant aan in een dorpje. Omdat het erg droog is staat er niet veel water in de rivier. Sommige stukken zijn dan ook niet bevaarbaar met 3 'fallangs' (buitenlanders) in de boot. Er moet dus af en toe een stukje door laag water gewaad worden. Zoals je zult begrijpen is het pikkedonker en de zaklamp die we hebben meegekregen geeft niet veel licht...we schuifelen door het water.

Er is nog een homestay in Laos. In de regio Xe Champhone logeren we een nachtje in een dorpje waarvan ik de naam niet meer weet. Voodat ik aankom in het dorp voer ik de schildpadden in een beschermt meertje en voer ik bananen aan de apen. Ze komen de bananen uit je hand grissen, erg grappig.
De bibliotheek bij de tempel is erg bijzonder. Er liggen oude geschriften opgeslagen en blijkt de enige plek in Laos te zijn waar deze geschriften niet verbrand zijn tijdens oorlogen.
We stoppen ook bij een tempel die verwoest is door bombardementen tijdens de Vietnamoorlog. De bevolking wou de tempel afbreken en opnieuw opbouwen, maar hebben besloten dat niet te doen zodat iedereen zich herinnert dat zo'n oorlog nooit meer mag plaatsvinden.
In het dorp lopen de koeien, kippen, varkens en waterbuffels overal en ik kijk er al niet meer van op. Grappig hoe snel je aan je omgeving went.

Onderweg naar Don Det, 1 van de 4000 eilanden, stoppen we bij de tempel Wat Phou. Je moet een flink aantal trappen op, maar dan zie je ook een mooie ruine.
Op Don Det dobber ik een middag in een tube in de rivier en fiets ik over het eiland. Ik steek de brug over naar een ander eiland om de Li Phi waterfall te zien. Zelfs in de droge tijd dendert er nog een indrukwekkende hoeveelheid water naar beneden. Ik drink een drankje in de hangmat en geniet van de ondergaande zon.
Next stop: Cambodja.