unexpected surprise
Door: Susan
Blijf op de hoogte en volg Susan
07 April 2015 | Myanmar, Rangoon
Myanmar is een van de armste landen in Zuidoost-Azië . Dit brengt een bepaald beeld met zich mee.
Ik ben voorbereid op een zeer onderontwikkeld land, bedelende mensen, geen WiFi en weinig tot geen telefoonbereik. Ik verwacht veel tuktuks, slechte wegen en veel mensen die je opdringerig van alles willen verkopen. Ik verwacht gedoe met mijn visum op het vliegveld en mensen die geen Engels kunnen spreken. De werkelijkheid in totaal anders...
Ik ben verrast door de goede wegen, comfortabele auto's, mensen die voor Azië goed Engels spreken, geen tuktus en geen opdringerige verkopers. Bedelende mensen zie ik amper, er is WiFi is de meeste hotels en op het vliegveld wordt er amper naar mijn visum gekeken. Ehm is dit wel Myanmar?
Ja zeker is dit Myanmar!
Het land waar ik Bagage bezoek, waar ik bij zonsopgang een prachtige hete luchtballon vlucht maak over de pagoda's. Waar ik tussen de middag slaap, omdat het te warm (lees: 40 graden) is buiten. Ik tegen 16.00 uur mij weer buiten waag om een pagoda te zoeken voor de zonsondergang.
Waar ik in Mandalay in het ziekenhuis mijn eerste malariacheck doe. Niets aan de hand gelukkig. En ik nog een prachtige zonsondergang zie bij de U Bein bridge.
Het land waar ik Inle lake bezoek en de 'one leg fisherman' zie (zie foto), heel veel eilandjes bezoek met artistieke mensen en leer hoe elastiekjes gemaakt worden. En waar de boot op de terugweg zonder benzine komt te zitten.
Het land waar ik in de bus op weg naar een stadje besluit om tochij ergens anders heen te gaan (hoezo ik zit vast aan een planning...)
Waar ik mount Kyaiktiyo bezoek, the golden rock, en IK meer een bezienswaardigheid ben dan 'the rock'. Ik snap nu hoe irritant het is als mensen foto's van je nemen...
Het land waar ik zo ziek ben in Mawlamyine, dat ik een nieuw busticket moet boeken, omdat ik niet op mijn benen kan staan.
Het land waar ik een klein beetje van mijn claustrofobie overwin in Hpa-an, door een grot te bezoeken.
Het land waar mensen oprecht geïnteresseerd in je zijn en je willen helpen zonder je geld af te willen troggelen.
Het land dat niet op mijn lijstje van te bezoeken landen stond, maar op mijn pad kwam, mij het meest heeft verrast, nog het meest puur is en waar ik mij het veiligst heb gevoeld.
Dit is land waar ik heb besloten om na Vietnam naar huis terug te gaan.
Je raad het al...next stop: Vietnam!
Ik ben voorbereid op een zeer onderontwikkeld land, bedelende mensen, geen WiFi en weinig tot geen telefoonbereik. Ik verwacht veel tuktuks, slechte wegen en veel mensen die je opdringerig van alles willen verkopen. Ik verwacht gedoe met mijn visum op het vliegveld en mensen die geen Engels kunnen spreken. De werkelijkheid in totaal anders...
Ik ben verrast door de goede wegen, comfortabele auto's, mensen die voor Azië goed Engels spreken, geen tuktus en geen opdringerige verkopers. Bedelende mensen zie ik amper, er is WiFi is de meeste hotels en op het vliegveld wordt er amper naar mijn visum gekeken. Ehm is dit wel Myanmar?
Ja zeker is dit Myanmar!
Het land waar ik Bagage bezoek, waar ik bij zonsopgang een prachtige hete luchtballon vlucht maak over de pagoda's. Waar ik tussen de middag slaap, omdat het te warm (lees: 40 graden) is buiten. Ik tegen 16.00 uur mij weer buiten waag om een pagoda te zoeken voor de zonsondergang.
Waar ik in Mandalay in het ziekenhuis mijn eerste malariacheck doe. Niets aan de hand gelukkig. En ik nog een prachtige zonsondergang zie bij de U Bein bridge.
Het land waar ik Inle lake bezoek en de 'one leg fisherman' zie (zie foto), heel veel eilandjes bezoek met artistieke mensen en leer hoe elastiekjes gemaakt worden. En waar de boot op de terugweg zonder benzine komt te zitten.
Het land waar ik in de bus op weg naar een stadje besluit om tochij ergens anders heen te gaan (hoezo ik zit vast aan een planning...)
Waar ik mount Kyaiktiyo bezoek, the golden rock, en IK meer een bezienswaardigheid ben dan 'the rock'. Ik snap nu hoe irritant het is als mensen foto's van je nemen...
Het land waar ik zo ziek ben in Mawlamyine, dat ik een nieuw busticket moet boeken, omdat ik niet op mijn benen kan staan.
Het land waar ik een klein beetje van mijn claustrofobie overwin in Hpa-an, door een grot te bezoeken.
Het land waar mensen oprecht geïnteresseerd in je zijn en je willen helpen zonder je geld af te willen troggelen.
Het land dat niet op mijn lijstje van te bezoeken landen stond, maar op mijn pad kwam, mij het meest heeft verrast, nog het meest puur is en waar ik mij het veiligst heb gevoeld.
Dit is land waar ik heb besloten om na Vietnam naar huis terug te gaan.
Je raad het al...next stop: Vietnam!
-
08 April 2015 - 10:27
Jeannette:
Na dit mooie reisverslag is het bijna jammer dat je nog naar Vietnam gaat.
Ben benieuwd of dat land, na Myanmar, ook kan verrassen.
Groet, Jeannette -
09 April 2015 - 12:06
Isabel Baneke:
Hi Susan,
Als journalist van dagblad Trouw schrijf ik een artikel over Nederlanders in gebieden waar veiligheidsrisico's zijn. Heel graag zou ik je per telefoon een paar vragen stellen over jouw verhaal. Waarom zit je daar? Voel je je weleens onveilig? Ben je je bewust van het reisadvies dat voor Myanmar geldt?
Met vriendelijke groet,
Isabel Baneke -
09 April 2015 - 12:39
Susan:
@isabel baneke
Natuurlijk mag je mij vragen stellen. Ik ben op het moment in Vietnam. Via skype kan je contact opnemen. Mijn skype naam is: susan.modderman
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
