Find your own way to happiness

Alle lekkere maaltijden hier hebben mij er toe gezet om een kookles te nemen, zodat ik in Nederland nog een keer kan genieten. Een middag in de keuken resulteert in een overheerlijke pad thai, coconut soup, panang curry, papaya salad en mango sticky rice. Ik ontplof bijna bij de laatste hap mango sticky rice! De panang curry kost de meeste tijd. We maken met een groepje de curry pasta; van verse kruiden en specerijen tot een heerlijk ruikende pasta. Wat een smaak sensatie!

Hoog op mijn wensenlijstje staat het bezoeken van de olifanten. Omdat je met iemand anders een olifant 'deelt', heb ik even gewacht met het boeken van de trip totdat ik een maatje heb om samen mee te gaan. Samen met Elliot heb ik een dagvullend programma.
Na een rit van een uur komen we aan in een klein dorpje waar de Mahouts (olifant trainers) wonen. Het is een prachtig gezicht als we aankomen; vanaf de heuvel zie je de olifanten beneden je staan vlakbij de rivier.
Even omkleden en dan mogen we de olifanten voeren; eerste via de slurf en daarna rechtstreeks in de mond. Het is een bijzondere ervaring en wat zijn de olifanten groot!
Nu we vriendjes zijn is het tijd om onze geleerde woorden in de praktijk te brengen. Eerst maar eens op de rug zien te komen... We hebben een woord geleerd, zodat de olifant zijn poot buigt en ik er op kan staan, sam song (of zoiets). Lopen, stop, draaien, links en rechts zijn de andere woorden. Niet dat ik me de woorden nog kan herinneren als ik bovenop de olifant zit...Wat een hoogte!
Na wat oefening gaan we echt op pad. Het uur dat we door het oerwoud 'wandelen' is erg bijzonder en ook erg spannend. (Lees: Je zit hoog, weinig om je aan vast te houden en als je je benen niet vermorseld wilt hebben tussen een boom en een olifant, moet je goed opletten waar de olifant loopt.)
Als we terugkomen in het dorp is het tijd om te badderen. Gewapend met een borstel en een kommetje gaan we het ijskoude water in. Eerst flink de olifant schrobben! Zo dichtbij heb ik nog niet gestaan en ik moet oppassen dat hij niet spontaan een stap opzij zet en op mijn teentjes gaat staan... Er wordt flink met water gegooid door de mahout...vooral op mij. Dan is het tijd om afscheid te nemen van onze olifant. Hij krijgt een dikke kus op zijn slurf!

We bezoeken een local tribe village: red Karen village. Rood, omdat de kleding die de mannen dragen rood is. Het is natuurlijk weer lekker toeritisch, maar toch wel bijzonder om te zien. De vrouwen zitten de hele dag te weven. En ik moet zeggen dat ze erg mooie dingen maken. Ze kauwen de hele dag op een substantie dat nicotine afgeeft. Het is een blad en iets flinter dun houtachtigs. De gids vraagt wie het wil proberen, niemand reageert... Oke, dan wil ik het wel proberen :) Het smaakt een beetje naar tabak en het laat een vreemde smaak achter in je mond...Na een minuut ben ik er wel klaar mee en spuug ik het uit. De gids moet erg lachen...

Oud en nieuw was erg gezellig. Eten met mensen uit het hostel, drankjes, poolen en tot slot om 12 uur heel veel lantaarns de lucht in zien gaan.
De 30ste vind ik zelf bijzonderder. Ik ga met Jan, een jongen uit het hostel, naar de markt. Een super gezellige avond en we komen uiteindelijk bij een tempel uit waar lantaarns de lucht in worden gelaten. Er wordt een soort van meditatieve muziek gemaakt door een groepje mensen. Steeds hetzelfde ritme en het is erg rustgevend. Er is een aantal monniken aanwezig om mensen te helpen de lantaarns de lucht in te laten. Een onbeschrijfelijk prachtig gezicht.
We besluiten ook een lantaarn de lucht in te laten. Er moet natuurlijk een wens op! Na lang nadenken heb ik de goede formulering gevonden. De lantaarn kan worden aangestoken. Het is een bijzonder gevoel en niet heel goed in woorden weer te geven. Ik hoor jullie denken...wat is die wens? Heb je de titel gelezen?

2015: Vind je eigen weg naar geluk!