North Island deel 2 en start South Island
Door: Susan
Blijf op de hoogte en volg Susan
06 Oktober 2014 | Nieuw Zeeland, Marahau
Na een eerste week met veel activiteiten, doe ik het nu iets rustiger aan.
Tongariro nationaal park is de volgende stop voor mij. Samen met twee medereizigers blijven we 3 nachten in een lodge met een hot tub! Iedereen die ik spreek is lyrisch over de 'Tongariro crossing' en die gaan we dan ook doen.
Wat houdt de crossing in: 20,6 km lopen, na een paar 100 meter een bord tegenkomen met de tekst 'Je kunt nu nog terugkeren, weet je zeker dat je door wilt lopen? Je betreedt een gebied met een actieve vulkaan.', lunch bovenop een vulkaan (1800 meter) waar de grond heerlijk warm is, immens veel trappen op in de ijler wordende lucht, de south crater beklimmen met een ijsbijl (ice axe: is ijsbijl een goede vertaling??), 0,005% kans op een vulkaanuitbarsting (we hoorden net van de ramp in Japan), besneeuwde meren oversteken, Mount doom (lord of the rings) in het echt zien, van sneeuwhellingen naar beneden glijden, een shelter zien die verwoest is bij de laatste uitbarsting in augustus 2012 en vooral niet te vergeten en prachtig uitzicht waar je ook kijkt. Na 7,5 uur komen we veilig aan op de plaats van bestemming. Nu hebben we de hot tub verdiend :)
Na een dagje rust vertrekken we naar Wellington. Een grote stad, maar zo voelt het helemaal niet. Heerlijk een beetje langs de winkels slenteren en samen koken.
De volgende dag is het alweer tijd om Cook strait over te steken. Een prachtige overtocht van meer dan 3 uur door groen/blauw water en tussen de bergen door om vervolgens in Picton op het zuider eiland aan te komen. We gaan via Nelson door naar Marahau. Van de grote stad Wellington kom je hier ineens in the middle of nowhere. De huizen zijn op 1 hand te tellen en staan ver van elkaar af. 'The barn' is onze stop. Het is moeilijk in woorden te beschrijven hoe het hier is, maar ik ga een poging doen.
Alles om je heen is natuur. Het Abel Tasman nationaal park begint letterlijk om de hoek. Ik kijk aan de ene kant tegen de met bomen begroeide bergen aan en aan de andere kant de zee met een prachtig strand. Het enige dat je hier hoort zijn vogels. Geen autos, geen stadse geluiden, helemaal niets! Ik ben direct verliefd op deze plek. En als ik zie dat ze een woofer (werken voor gratis overnachten) zoeken, weet ik wat ik ga doen...ik blijf een week.
Elke dag ga ik even het nationaal park in. Hardlopen, hiken of een klein stukje lopen en lekker op het strand te schrijven of te lezen. Je kan hier makkelijk een dag lopen en geen mens tegenkomen. Je kan hier ECHT alleen zijn. Het regent (zelfs een keer wat sneeuw) af en toe en het is wel fris, 5 lagen kleding zijn geen overbodige luxe, maar 5 minuten later kan de zon schijnen en kan je even in je T-shirt zitten. Ik snap nu wat ze in de reisgids bedoelen met veel verschillende seizoenen op een dag.
Een week op deze unieke plek blijven is echt een cadeautje en weegt op tegen het 2,5 uur schoonmaken en bedden opmaken...
Tongariro nationaal park is de volgende stop voor mij. Samen met twee medereizigers blijven we 3 nachten in een lodge met een hot tub! Iedereen die ik spreek is lyrisch over de 'Tongariro crossing' en die gaan we dan ook doen.
Wat houdt de crossing in: 20,6 km lopen, na een paar 100 meter een bord tegenkomen met de tekst 'Je kunt nu nog terugkeren, weet je zeker dat je door wilt lopen? Je betreedt een gebied met een actieve vulkaan.', lunch bovenop een vulkaan (1800 meter) waar de grond heerlijk warm is, immens veel trappen op in de ijler wordende lucht, de south crater beklimmen met een ijsbijl (ice axe: is ijsbijl een goede vertaling??), 0,005% kans op een vulkaanuitbarsting (we hoorden net van de ramp in Japan), besneeuwde meren oversteken, Mount doom (lord of the rings) in het echt zien, van sneeuwhellingen naar beneden glijden, een shelter zien die verwoest is bij de laatste uitbarsting in augustus 2012 en vooral niet te vergeten en prachtig uitzicht waar je ook kijkt. Na 7,5 uur komen we veilig aan op de plaats van bestemming. Nu hebben we de hot tub verdiend :)
Na een dagje rust vertrekken we naar Wellington. Een grote stad, maar zo voelt het helemaal niet. Heerlijk een beetje langs de winkels slenteren en samen koken.
De volgende dag is het alweer tijd om Cook strait over te steken. Een prachtige overtocht van meer dan 3 uur door groen/blauw water en tussen de bergen door om vervolgens in Picton op het zuider eiland aan te komen. We gaan via Nelson door naar Marahau. Van de grote stad Wellington kom je hier ineens in the middle of nowhere. De huizen zijn op 1 hand te tellen en staan ver van elkaar af. 'The barn' is onze stop. Het is moeilijk in woorden te beschrijven hoe het hier is, maar ik ga een poging doen.
Alles om je heen is natuur. Het Abel Tasman nationaal park begint letterlijk om de hoek. Ik kijk aan de ene kant tegen de met bomen begroeide bergen aan en aan de andere kant de zee met een prachtig strand. Het enige dat je hier hoort zijn vogels. Geen autos, geen stadse geluiden, helemaal niets! Ik ben direct verliefd op deze plek. En als ik zie dat ze een woofer (werken voor gratis overnachten) zoeken, weet ik wat ik ga doen...ik blijf een week.
Elke dag ga ik even het nationaal park in. Hardlopen, hiken of een klein stukje lopen en lekker op het strand te schrijven of te lezen. Je kan hier makkelijk een dag lopen en geen mens tegenkomen. Je kan hier ECHT alleen zijn. Het regent (zelfs een keer wat sneeuw) af en toe en het is wel fris, 5 lagen kleding zijn geen overbodige luxe, maar 5 minuten later kan de zon schijnen en kan je even in je T-shirt zitten. Ik snap nu wat ze in de reisgids bedoelen met veel verschillende seizoenen op een dag.
Een week op deze unieke plek blijven is echt een cadeautje en weegt op tegen het 2,5 uur schoonmaken en bedden opmaken...
-
06 Oktober 2014 - 09:29
Karlijn:
Wow!! super verhaal en foto's weer Susan!!! geniet -
06 Oktober 2014 - 22:29
Karen:
Ging het goed op hoogte? Ziet er allemaal weer spectaculair uit!! Echt genieten!
-
06 Oktober 2014 - 22:52
Susan:
@karen: ja alles ging goed. Ik was maar heel even op hoogte en niet zo belachelijk hoog natuurlijk...;) -
06 Oktober 2014 - 23:09
Gemma:
Goede verhalen Susan! -
07 Oktober 2014 - 23:15
Jeannette:
Het zier er prachtig , avontuurlijk, maar ook héél kkkkkoud uit Suus ;-) -
08 Oktober 2014 - 22:34
Kunle:
errrhhh!! it is cold. i thought you went looking for warmer climates :-p. -
09 Oktober 2014 - 02:19
Debbie:
Prachtige foto's! Ik word "volger" , maar moet nog ff sparen....
Veel plezier nog, Debbie -
12 Oktober 2014 - 21:14
Lieuwe :
Prachtig om te zien en om te lezen! Ik ben volger en wens je een supertijd toe! Veel plezier daar! -
12 Oktober 2014 - 21:14
Lieuwe :
Prachtig om te zien en om te lezen! Ik ben volger en wens je een supertijd toe! Veel plezier daar!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
